بررسی تغییرات استخوانی مفصل گیجگاهی فکی در بیماران دارای اپن بایت قدامی بوسیله cbct

مقدمه و هدف: مفصل تمپورومندیبولار (tmj) نقش مهمی دراعمال جویدن، بلع،تکلم و حتی تنفس دارد. مطالعات نشان داده اندکه دفورمیتی های اسکلتال صورت می تواند منجر به تغییرات استخوانیtmj گردد. تاکنون مطالعه ای در خصوص ارتباط میان اپن بایت قدامی با اختلالات tmj در تصویربرداری cbct صورت نگرفته است. هدف اصلی این مطالعه مقایسه یافته های cbct در دو گروه بیماران مبتلا به اپن بایت قدامی و گروه نرمال بود. مواد و روش کار: 15 بیمار دارای اپن بایت قدامی(3 بیمار مرد و 12 بیمار زن) و و 12 بیمار زن نرمال از نظر دفورمیتی های اسکلتال صورت در مطالعه حاضر شرکت کردند. ازهمه بیماران cbct در موقعیت استاندارد تهیه شد.متغیرهای حضور یا عدم حضور اروژن، flattening، اسکلروز و استئوفیت در کندیل، گلنوئید فوسا و نیز آرتیکولار امیننس، و همچنین شکل سر کندیل در نمای ساژیتال و کرونال و نیز شکل گلنوئید فوسا بررسی شد. از نظر کلینیکی اولین نقطه تماس دندانی بیماران اپن بایت قدامی ثبت و زوایای سفالومتریک انها تعیین شد. تحلیل داده ها با pasw 18 انجام شد. 05/0p-value < معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: آزمون 2? نشان داد اروژن سر کندیل و آرتیکولار امیننس در بیماران مبتلا به اپن بایت به صورت معناداری بیشتر از افراد نرمال بوده است (05/0p <). در نمای کرونال فراوانی شکل angular کندیل در گروه اپن بایت به صورت معناداری بیشتر از گروه نرمال بود (05/0p-value < ). آزمون t مستقل نشان داد شیب و ارتفاع آرتیکولار امیننس در گروه نرمال به صورت معناداری بیشتر از گروه اپن بایت است (05/0p-value <). اختلاف آماری معنی داری در زاویه sna بین بیماران مبتلا به اپن بایت قدامی دارای اروژن کندیل و فاقد اروژن مشاهده شد(p=0.043). نتیجه گیری: بر مبنای نتایج حاصل از مطالعه حاضر می توا ن بیان نمود که در بیماران مبتلا به اپن بایت قدامی تغییرات استخوانی از نوع اروژن و flattening در tmj وجود دارد. در این بیماران بعضی از زوایای سفالومتریک مانند sna وgonial angle می توانند پیشبینی کننده برخی از تغییرات استخوانی باشند.